ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΛΠΑΚΙ

Της Φωτεινής Τσιτσώνη-Καβάγια

  Την Κυριακή, 24  Νοεμβρίου, 2013, ο Δήμος μας, τίμησε με την παρουσία του  τον ιερό και αιματοβαμμένο  χώρο του Καλπακίου, όπου πολλοί συμπατριώτες μας θυσιάστηκαν  πέφτοντας ηρωικά κατά  την αρχή του  ελληνοϊταλικού πολέμου, το Νοέμβρη του 1940.

  Εκεί, λοιπόν, στο 35^ο χιλ. Ιωαννίνων – Κονίτσης, σ’ αυτόν τον τόπο της ιστορικής μνήμης, στις 2 – 8 Νοεμβρίου 1940, σημειώθηκε η συνταρακτική μάχη Ελαίας (Καλπακίου) – Καλαμά, που μαζί με τη μάχη της Πίνδου, υπήρξαν  από  τις κυριότερες και φονικότερες  πρώτες  μάχες  του πολέμου, που ανέκοψαν την ιταλική προέλαση κατά τις πρώτες μέρες του,  και που ματαίωσε τη στρατιωτική διείσδυση των Ιταλών στο ελληνικό έδαφος, ενώ είχε τεράστιο αντίκτυπο ψυχολογικό και στα δύο μέτωπα, αφού στους Ιταλούς  συνέτριψε κυριολεκτικά τη σιγουριά τους, ενώ στους Έλληνες αναπτέρωσε το ηθικό.

   Στη μάχη αυτή οι Έλληνες αντιμετώπισαν με απαράμιλλη γενναιότητα τα εχθρικά άρματα μάχης, το ισχυρό ιταλικό  πυροβολικό, μικρή δύναμη  πεζικού, καθώς,  και την ιταλική αεροπορία, που είχε εξαπολύσει επίθεση από τα Γιάννενα ως το Καλπάκι.

   Όλα αυτά, στάθηκαν αιτία, ώστε, οι Έλληνες να κατανοήσουν πως οι Ιταλοί δεν ήταν αήττητοι παρά τη στρατιωτική και εξοπλιστική υπεροχή τους, ενώ οι εχθροί να καταλάβουν πως ο πόλεμος που είχαν εξαπολύσει στην Ελλάδα δε θα ήταν γι’αυτούς ένας «περίπατος» και γι’ αυτό, από επιθετικό τον μετέτρεψαν σε αμυντικό!

   Στα γύρω υψώματα του Καλπακίου, σ’ αυτά των Γρεμισών, της Γκραμπάλας, της Ασόνισσας, του Βελλάς, καθηλώθηκαν οι ιταλικές δυνάμεις από τη γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτών.

  Σ’ αυτό το χώρο, όπου έγινε η φοβερή καθόλα της μάχη, όπου  κυριολεκτικά «έβρεχε σίδερο και φωτιά», εκεί, όπου  σήμερα, το καλοδιατηρημένο «ΟΧΙ», στον απέναντι λόφο του Προφήτη Ηλία, μας θυμίζει  την εποχή και το Έπος του Σαράντα,  οδηγηθήκαμε ταπεινοί προσκυνητές,  στους απλούς και  απέριττους τάφους 18 συμπατριωτών μας, Αιτωλοακαρνάνων, Αγρινιωτών, Μεσολογγιτών, Ναυπάκτιων αλλά και Ευρυτάνων, επωνύμων και αγνώστων

  Ζήσαμε όλοι συγκινητικές στιγμές, αφού, μετά την επιμνημόσυνη δέηση, που τελέστηκε από εκπρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Πωγωνιανής, Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης, κ. Ανδρέου,  κάποιοι από τους εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων, μιλώντας γι’ αυτούς, φανερά συγκινημένοι, αναφέρθηκαν σε γεγονότα που έζησαν πολεμώντας  οι πρόγονοί τους και που τα άφησαν ως ιερά κειμήλια γραμμένα στα ημερολόγιά τους που βρέθηκαν, για να τα ακούμε εμείς σήμερα, να θαυμάζουμε και να μαθαίνουμε απ’ αυτά.

  Κι όλα αυτά μέσα σε  καιρικές συνθήκες, που  ήταν πολύ άσχημες, αφού έβρεχε ασταμάτητα και το κρύο ήταν πολύ αισθητό.

  Ιδιαίτερα ξεχωριστή υπήρξε και  η στιγμή όπου  μοιράστηκαν κόλλυβα από το Δήμο μας προς ανάπαυση των ψυχών των πεσόντων, ενώ  μνημονεύτηκαν τα ονόματά τους και μεταξύ αυτών και των  πέντε Μεσολογγιτών Ηρώων: Παξιμαδέλου  Κυριάκου, Λάκκα Ιωάννη, Στόλκα  Χρήστου, Πεινασμένου  Ευθυμίου και Ξηρού Φωτίου.

 Στη σεμνή τελετή παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Δήμου Αγρινίου, και  πολλοί στρατιωτικοί και  πολιτικοί. Το δικό μας Δήμο εκπροσώπησε ο Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου, κ. Αριστείδης Καβάγιας, αλλά και αρκετοί κάτοικοι της πόλης.

  Ας είναι αιωνία η μνήμη των Ηρώων!